Productieproces van elastische niet-geweven stof

Elastische niet-geweven stoffen, vaak aangeduid als Strek nonwovens uit of Flexibele nonwovens , zijn veelzijdige materialen die een toenemende grip krijgen in verschillende industrieën vanwege hun unieke combinatie van elasticiteit, ademendheid en kosteneffectiviteit. In tegenstelling tot traditionele geweven of gebreide stoffen, worden niet-wovens rechtstreeks uit vezels geproduceerd, waardoor hun productieproces duidelijk en zeer gespecialiseerd is, vooral wanneer ze zich richten op elastische eigenschappen. Dit artikel gaat over in de ingewikkelde stappen die betrokken zijn bij het maken van deze geavanceerde materialen.

1. Selectie en voorbereiding van grondstof

De basis van elke Elastische niet-geweven stof ligt in de zorgvuldige selectie van zijn grondstoffen. De primaire component voor het bereiken van elasticiteit is meestal elastomere vezels . Deze kunnen zijn:

• Spandex (Lycra®): Bekend om zijn uitzonderlijke rek- en herstelseigenschappen.

• Elastomeer polypropyleen (PP): Biedt een goede elasticiteit en is kosteneffectief, vaak gebruikt in hygiëneproducten.

• Elastomeer polyethyleen (PE): Biedt zachtheid en flexibiliteit.

• Bicomponent vezels: Deze vezels bestaan uit twee verschillende polymeren die samen zijn geëxtrudeerd, vaak met de ene component met elastomere eigenschappen en de andere die structurele integriteit biedt of een lager smeltpunt voor binding.

Deze elastomere vezels worden vaak gemengd met andere conventionele synthetische vezels zoals polypropyleen, polyester of polyethyleen om de gewenste kenmerken zoals sterkte, zachtheid en verwerkbaarheid te bereiken. De vezels worden meestal in balen geleverd en vervolgens geopend, gemengd en gekaard (als niet -vezels worden gebruikt) om een uniform web te vormen.

2. Webformatie

Verschillende methoden kunnen worden gebruikt om het initiële vezelweb te vormen, die elk van invloed zijn op de eigenschappen van de uiteindelijke stof. Voor Strek nonwovens uit , de gekozen methode speelt vaak een cruciale rol bij het mogelijk maken van de inherente elasticiteit of het faciliteren van daaropvolgende rekprocessen.

• Spunbonding: Dit is een veelgebruikte methode voor het produceren van duurzame niet-wovens. Bij sponnen wordt gesmolten polymeer geëxtrudeerd door fijne sterft om continue filamenten te vormen. Deze filamenten worden vervolgens afgekoeld, verzwakt (uitgerekt) en willekeurig op een bewegende transportband gelegd om een web te vormen. Voor elastische niet-wovens worden gespecialiseerde smeltende of bicomponentspunbond-technologieën vaak gebruikt om elastomere polymeren effectief op te nemen.

• Smeltblees: Dit proces omvat het extruderen van gesmolten polymeer door een matrijs met hete lucht met hoge snelheid, die de vezels verzwakt tot zeer fijne diameters (microvezels). Deze microvezels worden vervolgens op een scherm verzameld. Hoewel smeltborrels meestal bekend staan om hun uitstekende barrière -eigenschappen, kan het integreren van elastomere polymeren in dit proces zeer uitbreidbaar en zacht opleveren flexibele niet-wovens .

• Carding (voor basisvezels): Als niet -elastomere vezels worden gebruikt, worden ze gekaard om ze uit te lijnen en een uniform web te vormen. Deze methode wordt vaak gevolgd door hydoentangling of thermische binding.

• Luchtlagen/nat-laying: Minder gebruikelijk voor puur elastische niet-wovens, maar deze methoden kunnen worden gebruikt om webs uit kortere vezels te maken, die vervolgens in volgende stappen kunnen worden gecombineerd met elastomere componenten.

3. Webverbinding en elasticiteitsuitvoer

Dit is een kritieke fase waarin het niet-geweven web wordt geconsolideerd en, belangrijker nog, waar de elastische eigenschappen worden geactiveerd of verder worden verbeterd.

• Thermische binding: Warmte en druk worden uitgeoefend op het web, smeltende specifieke gebieden van de vezels (met name lagere smeltpuntcomponenten in bicomponentvezels) om bindingspunten te creëren. Voor elastische niet-wovens is precieze controle van temperatuur en druk van vitaal belang om overbinding te voorkomen, wat de elasticiteit kan beperken. Puntverbinding is een veel voorkomende techniek, waardoor discrete bindingsgebieden worden gecreëerd waarmee de niet -gebonden regio's zich kunnen uitrekken.

• Hydoentangling (Spunlacing): Hogedrukwaterstralen worden op internet gericht en verstangt mechanisch de vezels. Dit creëert een zacht, stofachtig materiaal met een goede drapeer en kan effectief zijn Strek nonwovens uit omdat het niet afhankelijk is van thermische binding die de stof kan verstijven. De verstrengeling zelf draagt bij aan een inherente uitbreidbaarheid.

• Mechanisch strekken/kraken: Na initiële binding (vaak thermische binding) kan het niet-geweven stof mechanisch in een of meer richtingen worden uitgerekt. Hierdoor kan de vezels rechttrekken en zich oriënteren, wat leidt tot verbeterd elastisch herstel. Krankzinnig omvat het comprimeren van de stof om vouwen of rimpels te maken, die ook uitbreidbaarheid kunnen geven.

• Activering: Dit verwijst naar processen waarbij een reeds bestaande niet-geweven stof (vaak met latente elastische eigenschappen of een hoog percentage elastomere vezels) wordt onderworpen aan warmte of mechanische spanning om het elastische herstel te activeren en te optimaliseren. Dit kan inhouden dat u over verwarmde rollers of via specifieke kalenderprocessen wordt uitgerekt.

4. Afwerking en converteren

Zodra het elastische niet-geweven stof is gevormd en verbonden, ondergaat het verschillende afwerkingsbehandelingen en converteren processen om aan specifieke productvereisten te voldoen.

• Lamineren: Het elastische niet-geweven kan worden gelamineerd met andere materialen (bijv. Films voor barrière-eigenschappen, andere niet-wovens voor sterkte) om samengestelde structuren te creëren.

• Coating: Het aanbrengen van coatings kan eigenschappen toevoegen zoals ademendheid, waterafstotendheid of zachtheid.

• Afdrukken: Voor esthetische doeleinden of branding.

• Slakken en wikkelen: De afgewerkte stof wordt vervolgens in de gewenste breedtes gesneden en op rollen gewikkeld voor verpakking en distributie.

Toepassingen van elastische niet-geweven stoffen

De unieke eigenschappen van flexibele niet-wovens Maak ze ideaal voor een breed scala aan toepassingen, waaronder:

• Hygiëne -producten: Luiers, producten voor incontinentie voor volwassenen, vrouwelijke hygiëneproducten (bijv. Elastische taillebandjes, beenmanchetten, oortabbanen).

• Medisch textiel: Chirurgische gordijnen, jurken, verbanden en wondverbanden waar flexibiliteit en conformeerbaarheid cruciaal zijn.

• Kleding: Sportkleding, intieme kleding en gespecialiseerde beschermende kleding.

• Automotive: Interieurcomponenten die stretch en duurzaamheid vereisen.

• Verpakking: Flexibele verpakkingsmaterialen.

De productie van elastische niet-geweven stof is een bewijs van geavanceerde materiaalwetenschappen en engineering. Door precieze controle over vezelselectie, webvorming, bindingstechnieken en nabewerking, kunnen fabrikanten zeer functioneel en innovatief creëren Strek nonwovens uit die hun aanwezigheid in ons dagelijks leven blijven uitbreiden.