Wat zijn de kenmerken van medische textielverbanden

Op textiel gebaseerde compressie PE kreukvrije overhemdtape materialen omvatten elastische verbanden, kousen en kledingstukken die zijn ontworpen om externe druk uit te oefenen op het menselijk lichaam. De belangrijkste productprestaties zijn het kracht-rekgedrag, dat verband houdt met de structuur van het weefsel, de garensamenstelling en het vezeltype. Bij elastische compressiematerialen worden de textielstructuren tijdens het aanbrengen uitgerekt en de resulterende spanning creëert een compressiedruk op het onderliggende lichaam. Tijdens het dragen wisselen de compressiematerialen af ​​tussen statische en bedrijfsdruk, afhankelijk van de bewegingen van de patiënt. Naast het kracht-rekgedrag is elasticiteit een belangrijke eigenschap voor compressiematerialen, en hangt nauw samen met vermoeidheid van de compressiematerialen tijdens gebruik. Elasticiteit kenmerkt het vermogen van een materiaal om uit te rekken onder invloed van een spankracht en geheel of gedeeltelijk terug te keren naar de oorspronkelijke dimensie wanneer de spanning wordt opgeheven.

Op basis van hun elastische eigenschappen worden verbanden grofweg verdeeld in twee groepen: stijve of niet-elastische en elastische typen, waarbij de laatste verder worden onderverdeeld in korte rek, gemiddelde rek en lange rek, afhankelijk van het type elastomeren dat wordt gebruikt voor het maken van het product. Een voorbeeld van een stijf of niet-rekbaar verband is het zinkoxideverband, bedacht door dermatoloog Paul. Andere soorten niet-rekbaar verband zijn meestal gemaakt van katoen gemengd met procent polyamidevezels. Bij verbanden met korte rek bedraagt ​​de elasticiteit ongeveer een procent, wat nodig is om de juiste werkdruk op het lichaam te verkrijgen en tegelijkertijd de nadelen van een volledig stijf verband te vermijden, zoals de moeilijkheid om het verband aan te brengen en vast te houden. plaats in de loop van de tijd. Bij middellange en lange rekverbanden moet er, afhankelijk van de rekrichting, onderscheid worden gemaakt tussen enkel- of tweezijdig rekbare verbanden.

Een hoge mate van elasticiteit wordt bereikt door het gebruik van natuurlijke of synthetische elastische draden van verschillende typen, zoals natuurlijk rubber, polyamide-nylon en elastaan, in combinatie met traditionele vezels zoals katoen. Sinds het midden van de twintigste eeuw hebben synthetische rubbers natuurlijk rubber vervangen bij de vervaardiging van elastische draden, terwijl polyamidevezels zoals nylon 6, nylon 66 en nylon ook op grote schaal worden gebruikt, dankzij hun vermogen om een ​​hoge weerstand tegen tractie te bieden. oplosmiddelen en andere ingrediënten die verband houden met elastische verbanden. Tijdens feitelijk gebruik verliezen verbanden daarna ongeveer 40 procent van hun oorspronkelijke druk, als gevolg van de volumevermindering van het verbonden ledemaat en de ontspanning van de verbandstructuur. In dit opzicht is de elasticiteit van het verband belangrijk om een ​​aanhoudende druk te behouden na het wegnemen van een vervormende kracht.

Door de beweging van lichaamsdelen wordt de werkdruk af en toe verhoogd in overeenstemming met de spiercontractie, terwijl de rustdruk doorgaans lager is dan de werkdruk. Zeer elastische vezels zoals elastische materialen op polyurethaanbasis bieden uitzonderlijk goede prestatie-eigenschappen bij de ontwikkeling van elastische bandages en kousen. Lycra-vezels, die ten minste 85 massaprocent polyurethaan bevatten, zijn bijvoorbeeld op de markt in zowel monofilament- als multifilamentvorm, waarbij de eerste worden gebruikt in verbanden, terwijl de laatste worden gebruikt in de koussector. Deze elastische draden kunnen zevenvoudig worden uitgerekt en kunnen toch terugkeren naar hun oorspronkelijke afmetingen. Naast de fysieke en mechanische eigenschappen zijn ecologische veiligheid en een goed draagcomfort belangrijk voor patiëntacceptatie en het gewenste succes van de therapie. In de praktijk worden compressieverbanden gemaakt van een grote verscheidenheid aan materialen toegepast bij patiënten in veel verschillende klinische omstandigheden, en een zorgvuldige selectie van geschikte producten is nodig voordat verbanden of kousen bij patiënten worden aangebracht.